İSLAM’DA İLMİN DEĞERİ 

“İslâm'ın birleştirici perspektifi çeşitli bilgi şekillerinin birbirinden bağımsız olarak geliştirilmesine asla izin vermemektedir. Buna mukabil, bünyesinde maddi cevherin bilgisinden en yüksek seviyedeki metafiziğe kadar her türlü bilginin, bizzat hakikatın yapısını yansıtacak şekilde birbiriyle organik olarak ilişkide olduğu bir bilgi hiyerarşisi daima olmuştur. Dahası, İslâm maneviyatı mahiyet itibariyle daima ilmî ve irfânî olmuştur; zira bilgi talebi, ortalama müslümanlar arasında bile, öteki geleneklerde bu ölçüde pek nadir rastlanan özel bir dini manaya sahiptir. İslâm ilimlerinin doğuşu ve onların sonraki gelişmesi, İslâm vahyinin ruhu ve onun insanların zihinlerini, eylemlerini ve çevresini, bunların yanısıra ilimlerin oluşup gelişmelerini sağlayan medeniyetleri kalıba sokma tarzı kavranmaksızın anlaşılamaz”[1]
               “Daha zahiri düzlemde, İslâm'ın kendine özgü yayılış tarzı ve tarihinin bütün açılımı da, hiç kuşku yok ki, İslâm ilimlerinin doğuşu ve sonraki gelişmesini anlamak için yüksek bir önemi haizdir”[2]
                “İslâm vahyinin kendisinden hem ilim hem de amelin prensiplerinin çıkarıldığı aslî tecellisi Kur’an-ı Kerîm’dir; buna Hz. Rasul’ün, Allah'ın kitabındaki talimatın tefsir ve şerhi demek olan Hadis’i de eklemek gerekmektedir”[3
                  “Kur’an ve Hadis birlikte hangi alanla ilgili olursa olsun İslâmî olan her şeyin ana kaynağıdır. Daha özel bir planda bu kaynaklar ilimlerin  ortaya konup gelişmesinde çifte bir rol oynamıştır”[4] 
                   “Ürünlerinden birini ilimlerin oluşturuduğu geniş bir medeniyete hayat veren güç olarak, İslâm'ın kendisini anlamaksızın, İslâm ilimlerini anlamak mümkün değildir.”[5]” diye başlar Seyyid Hüseyin Nasr İslâm ve İlim adlı kitabının “İslâm ve İslâm İlimlerinin Doğuşu” başlığı altında. Kastettiği çok açıktır. İslâm bir din olmanın ve bir din olarak çeşitli ürünler veren bir kurum olmanın yanında ilim üreten bir dindir ve onun ürettiği ilimleri kavrayabilmek için önce İslâm'ı bilmek, anlamak gerekir.